Een blog over fotografie, mijn omgeving, zaken die mij opvallen, gebeurtenissen die belangrijk en onbelangrijk zijn. Een beetje humor een beetje kritisch, een beetje van alles. Nu vooral gericht op mijn belevenissen bij de opgraving in Satricum 2013
vrijdag 19 februari 2010
Varende balkonnen. Altijd een ander uitzicht. Soms ligt het balkon hoger dan de 10 etage van een flatgebouw. Overal kijk je op of overheen.
Nooit ligt je balkon alleen op het noorden. De ene dag een zonsopgang, de andere dag wellicht een zonsondergang vanaf je eigen balkonnetje. En natuurlijk de bootjes die je langs ziet varen, de piraten die af en toe langskomen, je verveeld je nooit op je eigen balkonnetje!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Hee René,
BeantwoordenVerwijderenVarende balkonnetjes, zo had ik nooit tegen zo'n cruisebak aangekeken. Maar je hebt gelijk, dit zijn toch echt balkonnetjes aan een verder mooie gevel.
Het heeft natuurlijk wat dat je uitzicht elke dag kan veranderen, maar hoevaak heb je niet meer dan gewoon een licht deinende blauwe plas water voor de deur? Nou ja, er zijn mensen die dat heel fijn vinden. Maar ik zou toch de spanning missen van het wachten op dat heerlijke moment dat die ene leuke buurvrouw weer eens onverwachts prettig zomers gekleed in haar kekke fiatje 500 komt aanscheuren met een net iets te groot pakket van de Ikea door het dakraam gestoken, wat zij er alleen met jou hulp weer fatsoenlijk uit kan krijgen. Nee, zo'n aanhangbalconnetje als in Kopenhagen heeft absoluut ook voordelen, hoor.
http://michielwijnbergh.blogspot.com